Bij het woord schurft beginnen veel mensen al te griezelen en krijgen spontaan jeuk. Schurft of scabiës zorgt vaak voor onrust omdat het om een besmettelijke infectieziekte gaat. Schurft is vooral hinderlijk vanwege de jeuk, maar het is geen ernstige ziekte. Het belangrijkste symptoom van schurft is jeuk. De emotionele belasting is hoog vanwege de angst om anderen te besmetten (schurft is erg besmettelijk!) en de gedachte ‘beestjes’ te hebben.
Schurft wordt veroorzaakt door de schurftmijt. Dit is een klein beestje. De vrouwelijke mijt graaft een klein gangetje (ongeveer 1 cm lang) in de huid. Hier legt ze haar eitjes. Als die uitkomen komen er nieuwe mijten naar buiten die weer nieuwe gangetjes maken. De huidafwijkingen die je ziet bij schurft zijn de gangetjes die de mijt heeft gegraven en zijn zichtbaar als een rood streepje. Daaromheen zitten rode bultjes die vooral ‘s nachts erg jeuken. Schurft komt meestal voor op de polsen, tussen de vingers, de oksels en de voeten.
Schurft wordt meestal overgedragen door langdurig huid-huid contact. Je kunt besmet raken als je meer dan 15 minuten contact met de huid hebt van iemand die schurft heeft. Dat kan bijvoorbeeld gebeuren bij het wassen of het aankleden van een cliënt. Ook kun je het krijgen door kleren van iemand te dragen met schurft of in een bed te liggen waar vlak daarvoor iemand met schurft heeft gelegen. Verspreiding van schurft komt vaker voor in zorginstellingen omdat er veel lichamelijk contact mogelijk is tussen cliënten onderling en met hun verzorger.
In principe kan iedereen schurft krijgen. De kans dat je schurft krijgt is groter naarmate je meer in contact komt met mensen die besmet zijn, zoals bij het werken en wonen in een instelling. Ook bij mensen met een verminderde persoonlijke hygiëne en ondervoeding komt schurft vaker voor. Daarnaast is besmetting met schurft een risico voor reizigers (verminderde hygiënische omstandigheden) en personen met wisselende seksuele contacten.
Ook zijn er mensen die meer vatbaar zijn voor een ergere vorm van schurft zoals mensen met een verminderde weerstand of mensen die zich niet kunnen krabben. Bijvoorbeeld doordat ze geen controle over hun spieren hebben of dat ze verlamd zijn.
Bij een eerste besmetting duurt de incubatietijd van schurft zo’n 2 tot 6 weken. Bij een hernieuwde besmetting komen de klachten veel sneller op; al na 1 tot 4 dagen na de besmetting.
Schurft gaat niet vanzelf over en moet behandeld worden. 12 uur na een effectieve behandeling is schurft niet meer besmettelijk. Huisgenoten en andere mensen met wie de persoon met schurft langdurig, intensief huidcontact heeft gehad, kunnen besmet zijn. Om herbesmetting te voorkomen moeten deze personen gelijktijdig behandeld worden, ook als ze geen klachten hebben.
Kom je er niet helemaal uit met de keuze van een product, heb je vragen of wil je meer informatie? Neem dan contact met ons op.
