Naar schatting hebben tweemaal zoveel vrouwen als mannen last van urineverlies. Zwangerschap, de geboorte van kinderen en de menopauze vergroten de kans op urineverlies bij vrouwen.
Het is moeilijk om nauwkeurige statistieken te verkrijgen voor het aantal mensen dat last heeft van incontinentie, omdat veel mensen er niet gemakkelijk over praten, zelfs niet met hun arts. Naar schatting raadpleegt niet meer dan een derde van de mensen hun arts voor hulp of advies in verband met blaasproblemen.
Cijfers van het Global Forum on Incontinence geven aan dat naar schatting 3-11% van de mannen en 30-60% van de vrouwen last hebben van incontinentie.
Het goede nieuws is dat de meeste typen van incontinentie kunnen worden behandeld of dat de symptomen ervan kunnen worden verlicht. Bovendien zijn er veel producten verkrijgbaar die de kwaliteit van leven verbeteren als het probleem niet verdwijnt.
De meest voorkomende typen incontinentie bij vrouwen zijn stressincontinentie en aandrangincontinentie. Veel vrouwen hebben last van zowel stressincontinentie als aandrangincontinentie, ook wel bekend als ‘gemengde’ incontinentie.
Stressincontinentie is het meest voorkomende type incontinentie en treedt op bij verhoogde druk op de blaas. Dit type incontinentie wordt vaak veroorzaakt door verzwakte bekkenbodemspieren, met als gevolg dat dagelijkse fysieke acties als niezen, lachen of oefeningen tot urineverlies leiden. Naar schatting heeft 1 op de 5 vrouwen die ouder zijn dan 40 last van stressincontinentie.
Personen met aandrangincontinentie voelen een plotselinge, sterke aandrang om te plassen. De aandrang is zo sterk dat het niet mogelijk is de urine op te houden. Deze aandrang treedt over het algemeen frequent op gedurende de hele dag. Als gevolg daarvan gaan mensen met aandrangincontinentie vaker naar het toilet dan nodig is, waardoor de blaas nog zwakker wordt, en drinken ze zo weinig mogelijk, terwijl hydratatie zeer belangrijk is voor de gezondheid van de blaas. Naar schatting heeft 1 op de 10 vrouwen die ouder zijn dan 65 last van aandrangincontinentie.
Incontinentie kan verschillende oorzaken hebben. De meest voorkomende oorzaak van incontinentie is verzwakking of beschadiging van de bekkenbodemspieren. Dit kan bijvoorbeeld het gevolg zijn van een zwangerschap, bevalling(en) of hormonale veranderingen tijdens de menopauze.
Incontinentie kan ook het gevolg zijn van onderliggende neurologische aandoeningen. Het is daarom belangrijk om een arts te raadplegen wanneer iemand last heeft van incontinentie.
Naar schatting 40% van de vrouwen heeft last van urine-incontinentie tijdens de zwangerschap. Tijdens de zwangerschap duwt de baarmoeder steeds sterker op de blaas, de urinebuis en de bekkenbodemspieren naarmate het kind groeit.
Het zwangerschapshormoon hCG veroorzaakt een toename van de hoeveelheid bloed in het lichaam en de aanvoer van bloed naar de nieren verloopt sneller dan normaal. Het gevolg hiervan is dat de blaas sneller vol raakt en zwangere vrouwen vaker naar het toilet moeten.
De meeste problemen met de controle over de blaas tijdens de zwangerschap verdwijnen binnen 6 weken na de bevalling, als de spieren de tijd hebben gehad om zich te herstellen. Als de problemen aanhouden, is het aan te raden om een arts te raadplegen.
Sommige vrouwen krijgen last van urineverlies wanneer ze in de menopauze komen. Onderzoekers hebben vastgesteld dat een laag niveau van het hormoon oestrogeen de plasbuis kan verzwakken, die helpt om de urine vast te houden in de blaas totdat de vrouw klaar is om te plassen.
Bovendien kunnen de bekkenbodemspieren die de blaas ondersteunen in de loop van de tijd zwakker worden. Wanneer de spieren die de urinewegen ondersteunen, verzwakt zijn, moeten de spieren in de urinewegen harder werken om de urine vast te houden. De extra spanning of druk op de blaas en de urinewegen kan urineverlies veroorzaken.
Kom je er niet helemaal uit met de keuze van een product, heb je vragen of wil je meer informatie? Neem dan contact met ons op.
